Wszystkie odcinki

"Pasażerkę" po tragicznej śmierci reżysera, dokończył jego przyjaciel, Witold Lesiewicz. Przełomowe dzieło w oparciu o tekst Zofii Posmysz, dzieło niedokończone, a w pełni spełnione. By lepiej zrozumieć istotę filmu Munka rozmawiamy z Michałem Oleszczykiem, filmoznawcą i krytykiem filmowym, wykładowcą Artes Liberales UW, autorem podcastu “Spoilermaster. Podcast do słuchania po seansie” oraz “Foreign Correspondents. Deeper into Hitchcock”, który współprowadzi z Sebastianem Smolińskim.

Siódmy odcinek podcastu przenosi nas do świata “Zezowatego szczęścia”. Opowieść o Janie Piszczyku – pechowcu/konformiście, uchodzi za jedną z najlepszych komedii w historii naszego kina. To ostatnia produkcja filmowa, którą Munk ukończył samodzielnie. O tym jaki jest komizm i humor Andrzeja Munka, porozmawiamy z Robertem Siwczykiem, badaczem kina slapstickowego i niemego, autorem bloga Klatki na oczach.

Ewelina Nurczyńska-Fidelska nazwała “Spacerek Staromiejski” intermezzo w karierze reżysera. I właśnie o tym muzycznym filmie będziemy rozmawiać w najnowszym odcinku Powtórki z Munka. Gościem odcinka będzie Patrycja Mucha, krytyczka i edukatorka filmowa, współprowadzącą podcastu “Wtem, Piosenka”, autorka cyklu “Na wyrywki”, która naświetli konteksty, kluczowe do zrozumienia “Spacerku”.

W dzisiejszym odcinku opowiemy o składającym się z dwóch nowel filmie “Eroica”. Choć czy na pewno tylko z dwóch? Maciej opowie o tym jak brzmi Scherzo po polsku, czemu unikać sequelu autorstwa Kazimierza Kutza i co wciąż zachwyca w “Eroice”?

“Człowiek na torze”, pierwsze w pełni fabularne dzieło Andrzeja Munka, to pokaz jego rozwoju artystycznego. Świadomie budowana narracja, sięganie po wzorce z “Obywatela Kane’a” i “Rashomona”, próba zdefiniowania polskiej rzeczywistości za pośrednictwem kina. To początek nowej drogi w karierze Munka - nie tylko fabularnej, ale również mniej konwencjonalnej, poszukującej odpowiedzi na stawiane w scenariuszach Jerzego Stefana Stawińskiego pytania.

Kryzys formy reportażu Andrzeja Munka dramatycznego przyszedł wraz z “Błękitnym krzyżem”. Choć wraz z najnowszym filmem przyszedł obiektywny sukces – brązowy medal na Festiwalu w Wenecji, w kraju reżysera spotkało bardzo chłodne przyjęcie. Czemu “Błękitny krzyż” był pęknięty, jak wyglądała recepcja krytyków w naszym kraju i jak Munk definiował kres stworzonej przez niego formy?

W drugim odcinku omawiamy dwa dzieła Munka – dokument w pełni utrzymany w konwencji reportażu dramatycznego, oraz pierwszą komediową próbę reżysera. “Gwiazdy muszą płonąć”, współreżyserowane z Witoldem Lesiewiczem, miały pokazać wszystkim o sile nowej, stworzonej przez obu panów formy twórczej. “Niedzielny poranek” był natomiast nie tylko pierwsza komedią, ale i pierwszym filmem Munka, który powstał w kolorze.

– Inaczej niż u wielu innych reżyserów, dokument nie był dla Munka tylko przystankiem w drodze do realizacji filmów fabularnych. Był nauką opisu, od którego się nie ucieka. Munk stał mocno na ziemi – tak o dokumentalnej twórczości Andrzeja Munka pisał dla “Filmu” Rafał Marszałek. W pierwszym odcinku “Powtórki z Munka” zajmiemy się rozwojem artystycznym i technicznym reżysera w pierwszych krótkich metrażach – “Kierunku Nowa Huta!”, “Pamiętnikach chłopów” i “Kolejarskim słowie” (uznawanym z najlepsze dokumentalne dokonanie twórcy).

Podcast jest produkcją portalu Filmawka. Za przygotowanie merytoryczne oraz jego prowadzenie odpowiedzialny jest Maciej Kędziora, a za produkcję graficzną oraz dźwiękową odpowiadają Maja...